Ólafur Sveinsson fæddist í Gerði á Barðaströnd 28. júlí 1925. Hann lést á gjörgæsludeild Landspítalans við Hringbraut aðfaranótt 4. janúar 2007. Foreldrar hans voru Sveinn Ólafsson, f. 15.10. 1882, d. 2.6. 1950, og Ingveldur Jóhannesdóttir, f. 30.5. 1893, d. 18.7. 1966. Systkini Ólafs eru: Jóhannes Hjálmar (samfeðra), f. 9.5. 1902, Jón Ingivaldur, f. 16.6. 1915, Svava, f. 17.2. 1917, Ólafía Margrét, f. 6.9. 1926, og Hulda, f. 11.3. 1929, sem öll eru látin. Eftirlifandi systur Ólafs eru Klara, f. 21.7. 1922, og Valgerður, f. 10.11. 1931.


Ólafur var elstur sex systkina.  Hálfbróðir Ólafs hét Jóhannes, kenndur við Miðhlíð á Barðaströnd.  Eini bróðir Ólafs hét Jón Ingvaldur en systur hans hétu Klara, frá Haukabergi, Margrét og Valgerður. Strax á unglingsárunum brá Ólafur undir sig betri fætinum og hélt á vit ævintýra á Patreksfjörð.  Þar réði hann sig til sjós, fyrst á vertíðarbát en síðan á togarann Ólaf Jóhannesson, sem þá var nýtt skip á Patreksfirði.  Ólafur er á sjónum framá miðjan aldur þegar hann kom í land og fljótlega var hann orðin verkstjóri í Hraðfrystihúsi Patreksfjarðar sem hann starfaði við þar til hann hætti að vinna. Ólafi fannst gaman að taka í spil og ógrinni öll af ljóðum kunni hann. 

Konu sinni Huldu Ólafsdóttur kynnist hann fljótlega og gifta þau sig 9.september 1953 og stofna heimili á Patreksfirði þar sem þau bjuggu til dauðadags.
            Barn Huldu: 
         a) Sesselja Guðrún Arthúrsdóttir f.10.08.1951, sjúkraliði 
              Börn þeirra: 
          b) Stúlkubarn 31. ágúst 1955 - 31. ágúst 1955
         c) Ingveldur f. 06.03.1957, húsmóðir 
         d) Sveinn f.19.1958, lögreglumaður 
         e) Aðalsteinn Már f.24.07.1959, pípulagningamaður
         f) Ellen f. 25.07.1960, leikskólakennari 
        g) Birna f. 10.11.1963, lyfjafræðingur 
        h) Haraldur f. 08.10.1964, sjómaður

Hulda er næst elst í 11. systkinahópi. Faðir Ólafur Jósúa Guðmundsson Fæddur 04.10.1900 d. 5.10.1993 og móðir Sesselja Ólafsdóttir f. 13.07.1897 d. 28.04.1988

Ólafur Jósúa fæddur 04.10.1900 í Stóra Laugardal í Táknafirði, sonur hjónanna Guðmunar Jóhannesar Guðmundsonar frá Stóra Laugardal og Svanborgar Einarsdóttur frá Geitargili í Rauðasandshreppi V-Barðastrandarsýslu.
Systkini Ólafs voru þau: Guðmundur, Ólína og Jón og eru þau öll látinn.


Sesselja Ólafsdóttir var fædd 13.07.1987 á Kirkjufelli á Snæfellsnesi, dóttir hjónanna Ólafs Magnússonar og Oddnýjar Björnsdóttur.  Var hún alin upp hjá föðursystur sinni Sesselju Magnúsdóttur og manni hennar Haraldi Pálssyni frá Hellnafeli.  Alsystkini Sesselju voru þau: Halldóra, Magnús, Elínborg, Gestfríður, Ingveldur og Sigríður.  Þau eru öll látinn. Uppeldsisystkini Sesselju voru þau Kristín, Páll Haraldur, Hjörtfríður Kristín og Guðfinna. 


Systkini Huldu:
a) Guðmundur Jóhannes
c) Haraldur
d) Cesar
e) Kristján Júlíus
f) Aðalsteinn
g) Sverrir
h) Svanborg
i) Gróa
j) Stúlka (skírð skemmri skírn, Oddný)
k) Erla Þorgerður


Systkinunum ber saman um að hún hafi alltaf verið greiðvirkin að passa þau.  Eins töluðu þau um hvað hún var þolinmóð við þau. Hulda var fædd á Kvígindisfelli í Tálknafirði og var skírð 01.04.1923. Einkunnir fékk hún góðar og var mjög prúð og stillt við fermingarundirbúninginn. 1944 hleypti hún heimdraganum og fór á vit nýrra ævintýra og til mennta í höfuðborginni Reykjavík. Hún réði sig á saumastofu þar sem hún lærði iðnina líka. Einhver laun fékk hún fyrir vinnuna en það var ekki mikið. 1951 flytur hún aftur til Patreksfjarðar og vann hjá Vatneyrarbræðrum.  Eiginmann sinn kynnist hún á Patreksfirði en hann var háseti á Ólafi Jóhannessyni. Þau giftust 09.10 1953.  Í fyrstu var Ólafur á sjó en hætti því 1953.  Hann starfaði lengi sem verkstjóri hjá Hraðfrystihúsi Patreksfjarðar.  Hulda starfaði aðalega sem verkakona í frystihúsum þar til hún hætti störfum og fór að sinna börnum og búi. Þau bjuggu alltaf á Patreksfirði og létust þar bæði.
	Barn hennar:
	a) Sesselja Guðrún Arthúrsdóttir f.10.08.1951, sjúkraliði
	Börn þeirra:
        b) Stúlkubarn f. 31. ágúst 1955 - 31. ágúst 1955
	c) Ingveldur f. 06.03.1957, húsmóðir
	d) Sveinn f.19.1958, lögreglumaður
	e) Aðalsteinn Már f.24.07.1959, pípulagningarmaður
	f ) Ellen f. 25.07.1960, leikskólakennari
	g) Birna f. 10.11.1963, lyfjafræðingur
	h) Haraldur f. 08.10.1964, sjómaður

Guðsteinn Frosti lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands fimmtudaginn 28. mars 2024.

Útför fer fram frá Selfosskirkju, föstudaginn 12. apríl kl. 13. Jarðsett verður í Villingholtskirkjugarði.

Fjölskyldan þakkar innilega auðsýnda samúð og hlýhug. Einnig þakkir til starfsfólks hjúkrunarheimilanna Fossheima og Móbergs ásamt starfsfólki HSU.

Guðsteinn Frosti Hermundsson fæddist 25. ágúst 1953 í Egilsstaðakoti í Villingaholtshreppi. Foreldrar hans voru Hermundur Þorsteinsson, bóndi, f. 8.10.1913, d. 31.12.1999 og Laufey Guðmundsdóttir, húsfreyja, f. 20.3.1920, d. 5.1. 2019. Systkini eru Helga Elín, f. 22.10.1944, Sigurbjörg, f. 6.6.1947 og Einar, f. 23.11.1955.

Guðsteinn kvæntist á jóladag 1977 eftirlifandi eiginkonu sinni, Kristínu Tómasdóttur frá Hafsteini á Stokkseyri, f. 29.11.1954. Foreldrar hennar voru Tómas Karlsson, útgerðarmaður, f. 20.11.1923, d. 27.11.2008 og Bjarnfríðar Símonardóttur, húsfreyja, f. 26.12.1921, d. 11.2.2007. 

Börn Guðsteins og Kristínar eru: 1) Margrét Harpa, f. 15.6.1977, maki hennar er Ómar Helgason og börn þeirra eru Kolfinna Sjöfn, Hafdís Laufey, Hrafnkell Frosti og Helgi Tómas. 2) Hermundur, f. 10.12.1980, maki hans er Nína Dóra Óskarsdóttir og börn þeirra eru Þorgerður Kolbrá, Óskar Atli, Hrafnhildur Karitas og Ingibjörg Katrín. 3) Bjarnfríður Laufey, f. 24.3.1982, maki hennar er Ólafur Þór Jónsson og börn þeirra eru Jón Finnur, Kristín Björk og Egill Frosti. 4) Tómas Karl, f. 21.3.1990, maki hans er Una Kristín Benediktsdóttir og börn þeirra eru Benedikt Trausti og Harpa Kristín.

Guðsteinn ólst upp við hefðbundin sveitastörf í Egilsstaðakoti. Hann tók landspróf frá Selfossi og síðar meirapróf. Hann stundaði nám við smíðar en þurfti að hætta vegna afleiðinga slyss. Guðsteinn var bóndi allt sitt líf en vann einnig við ýmist störf meðfram búskapnum, s.s. í fiskvinnslu, í sláturhúsi, við smíðar, leigubílaakstur og dyravörslu. Guðsteinn keypti Vesturbæinn á Egilsstöðum ásamt konu sinni og hófu þau búskap þar 25.6.1977. Þau voru með blandaðan búskap og aðaláherslu á fjárrækt og kartöflurækt. Fyrstu árin stundaði Guðsteinn selveiði í Þjórsá en stundaði einnig netaveiði á laxi í Þjórsá alla sína búskapartíð. Guðsteinn og Kristín voru með fjölmörg börn í sumardvöl í sveit og eins voru þau með fósturbörn bæði til skemmri og lengri tíma.

Guðsteinn var glaðlyndur og mjög félagslega sinnaður, sat um tíma í stjórn Búnaðarfélagsins og einnig í stjórn Landssambands kartöfluframleiðenda. Hann var mikill söngmaður og söng nánast alla sína tíð í Kirkjukór Villingaholtskirkju.

Guðsteinn fékk alvarlega heilablæðingu 1. júlí 2018 og hætti búskap í kjölfarið. Hann bjó síðustu ár á hjúkrunarheimilunum Fossheimum og Móbergi á Selfossi.

Útför Guðsteins Frosta fór fram frá Selfosskirkju föstudaginn 12. apríl 2024, klukkan 13.

Kona mín og móðir okkar, Kolbrún Lára Mýrdal lést að heimili sínu, Svarfhóli Reykhólasveit, þann 8. apríl s.l.


Útför Kolbrúnar Láru fer fram frá Garpsdalskirkju. 
Blóm og kransar eru vinsamlega afþökkuð en þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag Breiðfirðinga.

Trausti Haraldsson fæddist í Reykjavík 24. janúar árið1957. 

Hann lést á Landspítalanum við Hringbraut 20. janúar síðastliðinn. 

Foreldrar hans voru hjónin Haraldur Örn Tómasson fæddur 1929 en hann lést árið 2004 og Elín Erlendsdóttir fædd 1932 en hún lést árið 2021. Bræður Trausta eru Hörður Haraldsson fæddur 1950 og Gunnar Haraldsson fæddur 1953 en hann lést árið 2020. Trausti ólst upp með foreldrum sínum og bræðrum í Álfheimum í Reykjavík.

Trausti kvæntist Önnu Þorkelsdóttur þann 6. ágúst árið 1977. Þau eignuðust þrjú börn, þau eru: 1) Íris f. 26. september 1978, 2) Erna f. 28. júlí 1981, 3) Þorkell Jóhannes f. 30. nóvember 1984.
Trausti var í sambúð með Elínu Hauksdóttur frá árinu 2013 þar til hann lést.

Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,  afi og langafi

       Ingvi Þ. Þorsteinsson
       náttúrufræðingur

lést á skírdag, þann 28. mars á Hjúkrunarheimilinu Grund.


Útför fer fram í Háteigskirkju, miðikudaginn 10. apríl 2024 klukkan 13:00

Innilegar þakkir til starfsfólks og vina Ingva á hjúkrunarheimilinu Grund.

Ingvi fæddist í Reykjavík 28. febrúar 1930. Foreldrar hans voru Karítas Guðmundsdóttir, f. 1897 á Lambastöðum á Seltjarnarnesi, d. 1932, og Þorsteinn Nikulás Þorsteinsson, f. 1903 á Meiðastöðum í Garði. Hann var skipstjóri og fórst við strand togarans Skúla fógeta við Grindavík 1933, skömmu eftir lát konu sinnar.

Systkini Ingva voru Kristín, húsmóðir, f. 1929, d. 2000, og Karl f. 1931, skipstjóri í Keflavík.

Eftir lát foreldra Ingva voru systkinin ung að árum aðskilin og komið í fóstur hjá ættingjum og vinum. Fósturforeldrar Ingva voru Sigurbjörg Þorsteinsdóttir, föðursystir hans, og eiginmaður hennar, Hermann G. Hermannsson, trésmíðameistari. Eignaðist hann þar 4 uppeldissystkini.

Ingvi kvæntist árið 1953 Liv Eriksen Þorsteinsson, f. 1935, d. 2009. Þau skildu. Dætur þeirra eru Ellen Margrét, f. 1953, löggiltur skjalaþýðandi og dómtúlkur, maki Þorsteinn Ingi Kragh; Gyða Martha, f. 1956, hjúkrunarfræðingur, maki Sigþór  Óskarsson. Synir þeirra eru Ingvi Þór, f. 1977,  sem á 3 börn, og Róbert Árni, f. 1982, maki Erla Gísladóttir; og  Kristín, f. 1961, leiðsögumaður, sambýlismaður Bjarni Bragi Kjartansson. Börn hennar eru Davíð Örn, f. 1995, Sturla, f. 1995 og Liv Sunneva, f. 2000. Kristín á eitt barnabarn. Dóttir Ingva og Önnu Ólafsdóttur er Anna Steinunn, f. 1957,  félagsráðgjafi, maki Stefán S. Stefánsson, tónlistarmaður. Börn þeirra eru Arnar Steinn, f. 1978, Erla, f. 1983 og Una, f. 1991. Þau eiga sex barnabörn. 

Ingvi kvæntist árið 1983 Ingu Láru Guðmundsdóttur, fv. skrifstofustjóra hjá Rannís. Dóttir þeirra er Nanna Hlíf  Ingvadóttir, f. 1970, tónmenntakennari, maki Páll Valsson, rithöfundur og útgáfustjóri. Dætur hennar og Kristjáns Björns Þórðarsonar eru Móeiður, f. 1995 og Hrafnhildur, f. 1997. Nanna Hlíf og Páll eiga fjögur barnabörn.

Ingvi lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum í Reykjavík árið 1950, prófi frá bændaskólanum á Hvanneyri 1951, háskólaprófi frá Landbúnaðarháskólanum í Ási, Noregi, 1955 og M.S. prófi frá Montana State University 1960. 

Ingvi starfaði frá árinu 1957 sem sérfræðingur og deildarstjóri hjá búnaðardeild Atvinnudeildar Háskólans, síðar Rannsóknastofnun landbúnaðarins (Rala) á Keldnaholti. Þar stjórnaði Ingvi m.a. gróðurkortagerð og öðrum gróðurrannsóknum til að mæla stærð og eðli úthagagróðurs landsins sem stóð víða mjög höllum fæti. Hann lauk störfum hjá Rala árið 1992 og hafði þá ásamt samstarfsfólki kortlagt stóran hluta landsins.

Árið 1976 var Ingva og samstarfsfólki, í samstarfi við Grænlendinga, falið að framkvæma hliðstæðar gróðurrannsóknir á Suður-Grænlandi til að meta beitarþol landsins.Þeim rannsóknum luku þau að mestu á áratug ásamt starfi sínu hér heima.

Á árunum 1965-1970 var Ingvi fulltrúi Landgræðslustjóra samhliða störfum hjá Rala. Þá kenndi Ingvi náttúrufræði við landsprófsdeild Gagnfræðaskólans í Vonarstræti og Réttarholtsskóla árin 1964-1974 og var stundakennari við Verkfræði- og raunvísindadeild Háskóla Íslands 1977-1985.

Ingvi var einn af stofnendum Landverndar og Gróðurs fyrir fólk í Landnámi Íslands. Hann hlaut landgræðsluverðlaun Landgræðslu ríkisins árið 1997. Þá efndi stjórn Landverndar til Ingvalundar í Alviðru honum til heiðurs. Eftir Ingva liggur fjöldi ritgerða og gróðurkorta.

Þá var hann félagi í Oddfellowreglunni frá 1967, st. Þorgeir nr. 11, og kjörinn heiðursfélagi stúkunnar árið 2009.

Hann stundaði íþróttir alla tíð og lék með íslenska landsliðinu í handbolta árin 1948-1950.

Okkar ástæra eiginkona, móðir, stjúpmóðir, tengdamóðir, amma, Eyrún Antonsdóttir lést þriðjudaginn 19. mars á Spáni.


Ástkær bróðir okkar,frændi og góður vinur Hafsteinn Ingi Gunnarsson lést á hjúkrunarheimilinu Mörk þann 21 mars síðastliðinn. 

Hafsteinn Ingi Gunnarsson fæddist í Hafnarfirði 06. desember 1955.  Foreldrar hans voru Guðríður Jónsdóttir f: 23.07.33 d: 02.07.23 og Gunnar H. Þórðarsson f:04.06.1917 d: 09.07.1990. Systkini hans voru alls 9 en 6 þeirra eru enn á lífi. Hafsteinn ólst upp í Blikalóni í Hafnarfirði sem var hús við vesturmörk Garðahrepps en í dag er það eina sem eftir stendur, afar gróðursæll reitur með háum trjám og lággróðri sem faðir Hafsteins hlúði vel að á meðan hann lifði.  Blikalón var síðan rifið ásamt flestum öðrum  húsum á svæðinu s.s. Dalbæ, Hvarf, Hlóll, Hraunhvammur og fleiri bæir.  Leiðin í skólann, Lækjarskóla við tjörnina, var löng og á stundum strembin í vondum veðrum fyrir lítinn dreng, en hann þekkti ekki annað og var duglegur að sækja skólann.  Hitt er svo annað mál að það var gott að eiga afa og ömmu inni í Hafnarfirði þau hjónin Dagbjörtu Brynjólfsdóttur og Jón Steingrímsson, sem ávallt tóku vel á móti öllum sínum barnabörnum og sáu til þess að enginn færi svangur út frá því heimili.  Ævi Hafsteins var þyrnum stáð og átti hann marga erfiða daga eftir að hann fór að heiman.  Um tíma var gatan eina athvarf hans, þó var hann aldrei í neinni óreglu nema að hann reykti sígarettur sem urðu hækja hans í gegnum lífið sem að lokum dróg hann til dauða með lungnaþembu og lungnabólgu.  Hafsteinn komst undir verndarvæng íslenska heilbrigðiskerfisins eftir nokkra baráttu og átti heimili á sambýlum áður en hann endaði á Hjúkrunarheimilinu Mörk þar sem hann lést.

Elskulegur faðir okkar, stjúpfaðir, tengdafaðir og afi
Kristinn Egilsson
Borgarbraut 21, Borgarnesi
Lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands, Akranesi, þann 21. mars s.l.

Lést í faðmi fjölskyldunnar á landspítalanum Fossvogi 

Fæddist á Læk á Skógarströnd 26. október 1944. Foreldrar hans voru Jónas Guðmundsson 1905-1978 og Lára Jóelsdóttir 1909-1969. Systkini Jóels voru þau Birgir 1933-2010, Baldur 1934-2015, Lilja Soffía 1937, Guðmundur Þórður 1942 og Herdís 1950. Jóel hóf sambúð og gekk síðar í hjónaband með Ingu Magnúsdóttur fædd 18.4.1952, en þau skildu síðan árið 1983. Inga lést þann 27.6.1986. Með Ingu kom Bergþór Ingi fæddur 23.12.1971 og var hann alltaf talin sonur Jóels, en hann lést 23.05.2015. Bergþór átti 4 börn ásamt 1 barnabarni. Síðan eignuðust þau Jóel og Inga saman 5 börn. Lára 10.7.1974 og á hún 1 dóttur. Jóngeir 8.12.1975 sambýliskona hans er Lilja Harðardóttir og börn þeirra eru 4. Eva María 4.9.1978 eiginmaður hennar er Davíð Sæmundsson og börn þeirra eru 4. Björk Júlíana 25.2.1982 eiginmaður hennar er Ólafur Björgvin Hilmarsson og börn þeirra eru 3 ásamt 2 barnabörnum. Reynir Magnús 25.2.1982 sambýliskona hans er Elsa Rún Erlendsdóttir og eiga þau 3 börn. Síðar kynntist hann Halldísi Hallsdóttur fædd 13.2.1945. og byrjuðu þau saman og gengu síðar í hjónaband. Þau voru verulega ástfanginn fram á síðasta dag og var það óskrifuð regla hjá þeim að kyssast alltaf 3 í hvert sinn sem þau hittu og kvöddu hvort annað. Fyrir átti Halldís, Einar Hrafn fæddur 4.2.1976 en hann lést 17.2.2016.

Hjalti Þór Bergsson  var fæddur á Seyðisfirði þann 26.03.1978, hann lést á Krabbameinsdeild Landspitalans 27.11.2023. Útför hans fer fram frá Seyðisfjarðarkirkju þann 23.mars 2024 kl.11.  streymt á www.egilsstadasprestakall.is

Hjalti Þór var sonur hjónanna Bergs Tómassonar frá Ketilsstöðum á Völlum og Ásdísar Benediktsdóttur frá Firði í Seyðisfirði.  Systir Hjalta Þórs er Árný Björg Bergsdóttir búsett í Reykjavík, í sambúð með Kára Gunnlaugssyni og eiga þau einn son Baldur.

Hjalti Þór giftist konu sinni Elenu Pétursdóttur þann 9. Janúar 2009.  Þau eiga synina Aron Berg fæddan 2010 og Ara Brynjar fæddan 2011. Bjuggu þau allan sinn búskap á Seyðisfirði.

Hjalti gekk í Seyðisfjarðarskóla og fór svo Menntaskólann á Egilsstöðum. Hann rak um tíma Söluskála Skeljungs á Seyðisfirði, en fór svo alfarið í að vinna í fjölskyldufyrirtækinu Ferðaþjónustu Austurlands, þar sem hann síðar gengdi stöðu framkvæmdastjóra til dauðadags.

Hjalti hafði mikinn áhuga á fótbolta og  missti helst ekki af leik með Man United. Hann var sælkeri og ástríðukokkur og fannst gaman að prófa að elda alls konar rétti hvaðan sem var úr heiminum. Hjalti ferðaðist líka af ástríðu, var sérlega hrifinn af Þýskalandi sem honum leið vel sem og í Bandaríkjunum.  Hann notaði hvert tækifæri til að ferðast og var fordómalaus gagnvart menningu og fólki hvaðan sem var.

Hjalti æfði ýmsar íþróttir sem barn, skiði, handbolta og fótbolta sem hann spilaði í marki  með Hugin og Huginn/Hetti fram á fullorðinsár. Hjalti var virkur í félagsmálum, þar sem hann var m.a. I stjórn Knattspyrnudeildar Hugins og Hugins/Hattar um árabil sem og í bæjarpólitíkinni þar sem hann sat lengi í Ferða- og menningarmálanefnd og var formaður hennar um tíma.

Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma, dóttir og systir okkar, Sandra Snæborg Fannarsdóttir, lést á Landspítalanum við Hringbraut á mánudaginn 18. mars. 

Útför fer fram þann 8. apríl kl 15:00 í Grafarvogskirkju.

Fjölskyldan þakkar auðsýndan hlýhug og vináttu. Einnig vill hún færa starfsfólki 11EG á Landspítalanum sérstakar þakkir fyrir einstaka umhyggju.

Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi, 
Jón Gauti Böðvarsson,
Hraunbæ Aðaldal, 
lést á Landspítalanum 18. mars.

Útför fer fram frá Grenjaðarstaðarkirkju mánudaginn 1. apríl kl. 14.00

Árni Björnsson var fæddur í húsinu Hvoli hér á Dalvík, þann  

19. janúar 1959. Faðir hans var Björn Þorleifsson frá Hóli en hann lést þann 21. nóvember 2011. Móðir hans er Jónína Árnadóttir frá Hnjúki í Skíðadal.  

Árni var yngstur fjögurra bræðra en elstur þeirra er Leifur Dagmann, þá Stefán og næstyngstur Björn.  

Árni ólst upp í Bárugötu 12 og var bernskuheimilið sveipað kærleika og þolinmæði, dugnaði, reglusemi og heilmikliu lífi og fjöri. Enda bjuggu þar saman fjórir hressir bræður, uppátækjasamir eins og vera ber. Þau Jóna og Björn ólu drengina sína upp af mikilli natni og lögðu alla áherslu á það í uppeldinu að bræðurnir upplifðu öryggi og velsæld. Björn var harðduglegur til vinnu og hafði það hlutverk að draga björg í bú, hvort heldur var af sjó eða landi, og þá við fjárbúskap eða á fiskeríi á trillunni. Hann fór síðan út í það að byggja hús hér í bænum og eru þau mörg sem af hans hendi eru komin. Jóna sinnti heimilisstörfunum og hélt alveg sérstaklega vel utan um drengina sína. Hún er mikil hannyrðakona og prjónaði á þá vettlinga og sokka til skiptanna enda mátti hún ekki til þess vita að þeir gengju um í götóttum fatnaði. Það var alltaf tilhlökkunarefni þegar kom að kaffitímanum því að á einhvern sérstakan hátt töfraði hún fram eins og ekkert væri einfaldara snúða, vínarbrauðslengjur, kleinur, soðbrauð og ástapunga ásamt fleiri kræsingum. Það væsti svo sannarlega ekki um þá drengina í faðmi foreldra sinna.  

En áfram um bernskuárin. Eins og var í þá daga að þá var leikvöllur drengjanna náttúran sjálf, fjaran og dorg á bryggjunni. Þeim leiddist aldrei og voru sannkallaðir orkuboltar sem meðal annars áttu það til að stríða mömmu sinni svolítið þegar tækifæri gáfust til.  Ein saga er til sem lýsir því vel. Drengirnir höfðu átt þríhjól og þeim leiddist það ekki að hjóla á því inni við enda var hægt að komast hring úr stofunni, í gegnum eldhúsið og fram á gang þar sem hurð var efst í stiga sem lá ofan í kjallarann. Eitt sinn voru þeir Björn og Árni á þessum blessaða rúnti um húsið. Björn steig pedalana og Árni stóð aftan á og hélt sér fast í axlarböndin á Birni, enda var sjálfsagt ekki farið hægt yfir. Þegar þeir höfðu farið hringinn nokkuð greitt kom að því að þeir fóru fyrir stigann og ætlar þá Árni að stökkva af hjólinu og spyrnir sér fast af því en sleppir ekki axlarböndunum svo að þeir endasentust báðir af hjólinu og niður brattann stigann ofan í kjallarann þar sem Jóna var stödd henni ekki til mikillar gleði. Sem vor var. Þeir fengu eðlilega átal fyrir en það varð ekki til þess að af þeim rynni stríðnin, því að í hvert sinn sem þeir vissu af mömmu sinni niðrí kjallara eftir þetta hentu þeir sóp niður stigann til þess að látast vera að detta niður einungis til þess að bregða henni og hlóu dátt. Já það var sannarlega líf og fjör á æskuheimilinu. 

Árni var alla tíð mjög hraustur en það verður að segjast að þegar hann var krakki að þá hafi hann verið svolítill hrakfallabálkur. Það kom nefnilega iðulega fyrir að hann bryti sig á einhverju brölti þegar hann var að leika sér úti við, og þá sérstaklega þegar hann oft sem áður var að príla utaná handriðinu á Bárugötu 12. Það hefur því alltaf talað um það í fjölskyldunni að Árni hafi alltaf verið svolítið „öfugumegin við handriðið“ þegar hann var lítill.  Óhöppin voru ansi mörg og frá því má líka segja að í tengslum við þau hafi í fámennum vinahópi fest við hann nafnið Gaddi. Það var nefnilega einu sinni þannig að hann hafði verið að leika sér úti með Fanney skólasystur sinni sem einhverra hluta vegna kallaði hann alltaf þessu nafni. Þegar þau höfðu verið við leik í svolítinn tíma bregður Fanney hratt undir sig fæti og hleypur upp í Hvol þar sem hún kallar á hjálp því að hann GADDI eins og hún ópaði, hafði fest sig inn í steinröri. Það þurfti víst að mölva það utan af honum, en allt fór þetta nú vel að lokum.  

Áhugamál Árna voru alla tíð mjög fjölbreytt en á þessum árum hafði hann sérstaklega gaman af því að halda dúfur og endur með Palla vini sínum. Búskapinn héldu þeir í kofa í gömlum matjurtagarði sem þá var kallaður „Bollinn“.  Allt gekk þetta nú áfallalaust fyrir sig þar til einn daginn að frá kofanum streymdi heilmikið fiðurský en þá hafði Fálki komst í dúfurnar sem allar sluppu þó frá honum inn í kofann nema ein, sem síðan fannst dauðhrædd í gluggasillu á Hvoli og sat þar grafkyrr þar til hún var sótt.  

Já fjölhæfni Árna á þessum árum var ekki lítil enda um hæfileikaríkan, hressan og skemmtilegan strák að ræða. Sem unglingur fór hann að hafa áhuga á því að spila á gítar, og ásamt vinum sínum í Bárugötunni stofnuðu þeir saman bílskúrsband sem síðar varð að hljómsveitinni Lasarus. Hljómsveitin varð kannski ekki mjög langlíf en náði að spila á nokkrum böllum og samkomum hér um slóðir, og þá m.a. á böllum í Víkurröst.  

Skólaganga og atvinna – hjónaband og stofnun fjölskyldunnar  

Skólaganga Árna var hefðbundin eins og á þessum tíma. Hann gekk í barnaskóla Dalvíkur og á unglingsárunum sótti hann síðan námskeið við Fiskvinnsluskólann eins og svo margir aðrir á þessum slóðum. Leiðir hans og Guðbjargar fyrrum eiginkonu hans lágu saman þegar Árni var orðinn 31 árs gamall, sem varð til þess að hann færi nú loks að heiman frá mömmu. Þau hófu sinn búskap í húsi sem kallað var Rauða Myllan og stendur á Hafnarbraut 12 og heitir nú Víkurhóll. Þaðan fluttu þau á Karlsrauðatorg 12 og síðar í Skógarhólana þar sem þau eignuðust sitt fyrsta húsnæði. Þau giftu sig þann 15. júlí 1995 en þá höfðu þau eignast frumburð sinn Jóhannes þann 16. febrúar árinu áður. Næst eignuðust þau Sigrúnu þann 19. júní 1998 og voru þá flutt og búin að kaupa sér hús sem ber nafnið Garður og stendur við Garðsbraut 5. Frá Dalvík lá leiðin síðan suður í Kópavog og þar fæðist þeim yngsta barnið, Sóley María þann 25. janúar 2002. Engin eru barnabörnin enn sem komið er, en tengdabörnin eru tvenn, þau Katrín Eva Reykjalík kærasta Jóhannesar og  Jón Hafsteinn Einarsson kærasti Sóleyjar Maríu.  

Minningarnar frá þessum árum voru með sönnu góðar, en stundum þróast sambönd þannig að leiðir hjóna skilja sem gerðist hjá þeim Árna og Guðbjörgu, en þau skildu árið 2004. Það var þó alla tíð þannig að þrátt fyrir að hjónabandið hafi runnið sitt skeið að þá lifði alltaf á milli þeirra góð vinátta eins og við sannarlega höfum upplifað síðustu daga en hún hefur verið alveg sérstaklega dugleg við að vera börnunum innan handar við skipulagningu þessarar stundar og lagt mikið til, til þess að gera hana sem fallegasta.   

Árni var eins og pabbi hans alla tíð duglegur til vinnu og hóf ungur störf og þá fyrst við vegagerð hér í bænum. Því næst starfaði hann hjá Fiskverkun Jóhannesar og Helga til sjós á Stafnesi. Hann vann síðan á Otri eitt sumar og síðar sem afleysingarverkstjóri í salthúsi KEA. Frá KEA fór hann í frystihúsið og hóf síðan störf á Björgvini sumarið 1995 og starfar þar nær ætíð síðan eða þar til í fyrra þegar hann veikist. 

Hvar sem Árni var eða starfaði var nærveru hans alltaf fagnað, enda ákaflega gott að vinna með honum og skemmtilegt. Hann var einstaklega lífsglaður maður, með hnyttinn húmor og átti skemmtileg svör og minnistæða frasa eins og til dæmis þegar honum fannst eitthvað mjög gott að þá var það..Alveg dæ! og  svo sagði hann líka oft „ja manneskja og alveg magnað!“.  

Lyndiseinkunn og áhugamál á fullorðinsárum  

Hann hafði einstakt lundarfar en átti það líka til að vera mjög þrjóskur og sérstaklega þegar kom að því að sækja sér einhverja þjónustu og villdi þá frekar bara harka hlutina af sér. Árni greindist um þrítugt með krabbamein og barðist við það eins og honum einum var lagið af miklu æðruleysi og var í raun svo lífsglaður allan tímann og vongóður að læknarnir á 11E sem er krabbameinsdeildin á Landsspítalanum fengu hann oftsinnis til þess að spjalla við aðra sjúklinga og hjálpa þeim að finna lífsneistann í sinni baráttu. Árni sigraði auðvita krabbameinið eins og hann vissi sjálfur að hann myndi gera og hætti svo sannarlega aldrei að lifa lífinu síðan. Hann var veiðimaður af Guðs náð, bæði sem sjómaður, í laxveiði, til rjúpna og á hreindýraveiðum og það var ekkert sem hindraði hann í þeim efnum enda hraustmenni og einhvernvegin að er virtist þindarlaus þegar hann hljóp upp í fjall án þess að mæðast, jafnvel með sígarettuna upp í sér.  

 Af áhugamálunum stóð laxveiðin alltaf upp úr. Svo fær var hann við veiðarnar að guðsgaflarnir dugðu jafnvel betur til en veiðistöngin. Eitt sinn þegar hann og Guðbjörg voru að veiða saman segir hann við hana: „Gugga sjáðu. Ég get næstum snert þennan fisk“, sem þá lá svo þétt undir bakkanum að hann varð ekkert var við þau. Árni brást hratt við, bretti upp ermina, dífði hendinni oní og á því augnarbliki sem hann snerti fiskinn, greip hann hratt í sporðinn og kippti honum á land.  

Það mætti eiginlega halda að hér hefði verið um mikið heljarmenni að ræða og pistillinn einna líkastur því sem við lesum í Íslendingasögunum. En Árni átti þó líka rólegri hlið og hafði í seinni tíð ákaflega gaman af því að spila bæði Golf og Bridds með vini sínum Sæmundi. Þess má geta að þann 9. mars síðastliðinn héldu þeir félagarnir saman í Dalakofann á Briddsmót, sem auðvita þeir unnu. Hvað annað! 

Vinátta þeirra Árna og Sæmundar var ákaflega kær og fólk hér um slóðir þekkti ekki annað en að mæta þeim félögum daglega á rúntinum, í góðu spjalli við aðra vini í Olís á morgnana eða saman í sundi. Rúnturinn var Árna, ær og kýr, nú síðast á hvíta Volvonum en lengi vel átti hann Citröen bíl sem alltaf gekk undir nafninu Flaugin, því bíllinn var einhvernvegin þannig í laginu, það fannst Davíð syni Bjössa að minnsta kosti.  

Það er af æviágripinu engum dulið að við kveðjum hér í dag, dásamlegan föður, son, bróður, frænda og kæran vin. Það var persónulýsandi fyrir Árna að hann var ljúfmenni í alla staði og vildi allt fyrir alla gera án þess að gera nokkuð tilkall til þess að fá eitthvað til baka. Hann lifði fyrir börnin sín og var mömmudrengur allt fram á síðasta dag enda ræktaði hann samband sitt við hana alveg einstaklega vel. Börnin hans þurftu vart að biðja um nokkurt viðvik og það lýsir því vel hversu fljótur hann var að redda Jóhannesi plássi á sjó þegar hann vildi prufa sig áfram í því og græjaði allt fyrir hann án þess að vera sérstaklega um það beðinn. Hann var öllu sínu fólki, bæði fjölskyldu og vinum góður hlustandi, sýndi öllu fólki skilning og dæmdi ekki nokkurn mann. Hans leið í lífinu var að vekja hlátur þar sem hans var þörf og það hefur hann meira að segja gert hér og nú, í þessum erfiðu aðstæðum.  

Árni var sannarlega hvers manns hugljúfi og minningin um góðan mann lifir áfram í hjörtum og hugum ásamt einskæru þakklæti fyrir ljúfa og skemmtielga samfylgd á lífsins leið.   

Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi, Kristján Finnsson, bóndi, Laxholti, lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands föstudaginn 8.mars 2024.

Útförin fer fram frá Borgarneskirkju laugardaginn 23.mars klukkan 14:00

Kristján Finnsson fæddist í Eskiholti, 6. mars 1932. Hann lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands 8. mars 2024.

Foreldrar hans voru Finnur Sveinsson f. 1. október 1887, d. 12. nóvember 1982 og Jóhanna María Kristjánsdóttir, f. 7. október 1900, d. 5. júní 1976, bændur í Eskiholti. 
Kristján var næstelstur í sjö systkina hópi en þau eru Helga f. 1930, d. 1978, Jóhanna Guðrún f. 1934, Svava f. 1937, Sveinn f. 1938, d. 2022, Rósa Signý f. 1941 og Ása Margrét f. 1946.

Árið 1963 giftist Kristján eftirlifandi eiginkonu sinni Guðlaugu Valdísi Kristjánsdóttur frá Seljalandi í Hörðudal, f. 25. mars 1943. Foreldrar hennar voru Kristján Magnússon f. 6. nóvember 1902, d. 30. maí 1988, og Þorbjörg Sigvaldadóttir f. 25. mars 1910, d. 22. september 1981.
Börn þeirra Kristjáns og Guðlaugar eru: Benedikt f. 10. mars 1963, maki Stefanía Stefánsdóttir, börn þeirra eru Stefán, maki Malgorzata Maria Lisowska, og Hólmfríður.
Jóhanna María f. 6. mars 1968, Þorbjörg Valdís f. 9. janúar 1971, maki Hlöðver Hlöðversson, barn þeirra er Guðlaug Esther, Kristján Finnur f. 14. maí 1974, maki Gunnur Björk Rögnvaldsdóttir, börn þeirra eru Þorbjörn Ottó, Kolfinna Dís og Kristján Bjarki.

Kristján og Guðlaug bjuggu alla sína búskapartíð í Laxholti, Borgarbyggð þar sem Kristján stundaði búskap fram til síðasta dags og naut þar aðstoðar fjölskyldu sinnar.



Ástkær faðir, tengdafaðir og afi

Guðmundur Gíslason

Lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð föstudaginn 8. mars. 
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn 22. mars kl. 11:00

Fjölskyldan þakkar auðsýndan hlýhug og vináttu. Einnig vill hún færa starfsfólki Sunnuhlíðar sérstakar þakkir fyrir einstaka umhyggju og umönnun.

Fæddist í Reykjavík 21. september 1950. Hann lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð 8. mars 2024.

Foreldrar hans voru Gísli Andrésson og Ingibjörg Jónsdóttir á Háls í Kjós. Föðurforeldrar: Andrés Ólafsson og Ólöf Gestsdóttir á Hálsi í Kjós. Móðurforeldrar: Jón Ólafsson og Ágústa Guðmundsdóttir á Gemlufalli í Dýrafirði.

Gummi var elstur af 9 systkinum. Þau eru Jón, Halldór, Guðrún (d.1990), Ágústa, Sigríður, Andrés, Gísli og Hjörtur.

Fyrrum eiginkona hans er Nína Björnsdóttir f. 4. júní 1949. Saman eignuðust þau 5 börn.
1) Ingvar Mar, f. 29. mars 1972, d. 1. apríl 1972.
2) Gunnar Freyr, f. 11. mars 1974. Börn hans eru María Nína og Aron Atli.
3) Ívar Örn f. 25. mars 1976, d. 12. september 2010.
4) Björn Óli f. 4. júní 1980. Eiginkona hans er Ingibjörg ÖspSigurjónsdóttir. Börn þeirra eru Sigurjón Elmar, Jörundur Elí og Jón Kormákur.
5) Hildur Inga Rós f. 6. ágúst 1982. Börn hennar eru Óskar og Alexander.

Gummi lærði til kennara og tók prófið frá Kennaraháskóla Íslands árið 1972. Sinnti svo kennslustörfum árin 1973-74. 1974 fluttist fjölskyldan austur á Stöðvarfjörð þar sem hann starfaði sem Kaupfélagsstjóri Kaupfélags Stöðfirðinga til ársins 1984 þegar þau fluttu í Kópavog.

Hann var öflugur í félagsmálastörfum alla tíð, fyrst í Kjósinni og síðar sem starfsmaður Ungmennafélags Kjalarnesþings 1970-73 og starfsmaður UMFÍ 1974. Hann vann einnig að samatekt námsefnis félagsmálafræðslu á vegum Æskulýðsráðs ríkisins og UMFÍ.

Gummi var í framboði fyrir Framsóknarflokkinn 1979, var varaþingmaður Austurlands og sat á Alþingi nokkrum sinnum á árunum 1980-1982.

Hann var lengi starfsmaður hjá Framleiðsluráði landbúnaðarins eða frá 1984 og Landssamtökum sláturleyfishafa frá 1994. Samhliða því sinnti hann einnig hlutverki gjaldkera í stjórn Íþróttafélags fatlaðra í Reykjavík í 27 ár.

Okkar ástkæra eiginkona, mamma, amma og langamma, Sigurjóna Sigurjónsdóttir lést í faðmi fjölskyldunnar, á hjúkrunarheimili Hrafnistu í Hafnarfirði 1. mars sl.

Fjölskyldan þakkar Hrefnu & starfsfólki Báruhrauns einstaka ástúð og umönnun og Erlu í Drafnarhúsi Alzheimersamtakanna. Guðrún Hreinsdóttir, heimilislæknir fær okkar dýpstu þakkir.

                        Sigurjóna Sigurjónsdóttir

Minningarorð séra Jónu Hrannar Bolladóttur við útför Sigurjónu frá Garðakirkju 14.mars sl. Birt með góðfúslegu leyfi höfundar:

Í kyrrð bænarinnar, í þögn hjartans, syngja englarnir lofsöng, í höfugri kyrrð og hljóðlátum tærleika.  Í byrjun hvers dags átti Sigurjóna stund með sjálfri sér og sínum Guði innan um blómin í fallegu garðstofunni, sem oft var kölluð englaherbergið.  Vilborg og barnabörnin, Kristján Einar, Karl Magnús, Frikki og Ajaana vissu alltaf - að hvar sem þau voru stödd í heiminum hófst dagurinn í Ásbúð á að góður Guð var beðinn um að vernda þau og vaka yfir þeim.  


Sigurjóna átti alla tíð sterka trú eins og Vilborg Pálsdóttir móðir hennar en trúin var henni svo heilög að hún ræktaði fyrst og síðast samband sitt við æðri mátt frekar en að bera hlutina á torg. 

Trúðu'á tvennt í heimi,
tign, sem hæsta ber:
Guð í alheims geimi,
Guð í sjálfum þér.

Sigurjóna vissi að kjarni trúarinnar var að iðka bænina vegna þess að bænin er trúnaðarsamtal við Guð.  


Þegar ég hlustaði á fólkið hennar Sigurjónu þá kom orðið viska aftur og aftur upp í hugann. Ættmóðirin í  Ásbúðinni var full af visku og innsæi.  Hún var stórbrotinn sálgætir. Kristján Einar lýsti  því svo vel í mín eyru hvernig hún nálgaðist fólk.  Ef fólki leið illa þá las hún ekki bara í orðin heldur ekki síður í þagnirnar.  Hún nálgaðist fólkið sitt af nærgætni og hún sagði aldrei þú skalt eða þú skalt ekki. Hún spurði og velti vöngum með fólkinu sínu þar til niðurstaðan fæddist og hún var andleg ljósmóðir sem fagnaði hverri innri fæðingu hjá ástvinum sínum.  


Hún var alveg ótrúlega skipulögð og allt sem hún gerði var hlaðið fegurð. Það átti líka við um andlátið hennar, það var eins og hún stýrði hlutunum þannig að heilagur andi og eilif viska væri við rúmgaflinn hennar allan tímann.  Banalegan tók fimm sólarhringa þar sem Sigurjóna var umvafinn sínu nánasta fólki innan um blóm, krossa og kerti og í bakgrunni hljómaði þróttmikil gospeltónlist í flutningi Elvis Prestley.  Að lokum var safnast saman við rúmið hennar og persóna hennar rifjuð upp og hún borin á bænarörmum eins og hún hafði gert alla tíð fyrir sitt fólk. 


Sigurjóna og Einar kunnu að rækta garðinn sinn í andlegum skilningi. Hún var mikil blómakona og garðstofan og garðurinn í Ásbúðinni báru því vitni.  En þeirra aðal garður var fjölskyldugarðurinn þar sem þau sáðu fræjum ástar, stuðnings og umhyggju. Ég fann við dánarbeðið hvað uppskeran var mikil þegar afkomendur og fólkið hennar allt hefur tekið höndum saman til að styðja Sigurjónu og Einar í gegnum veikindi á ævikvöldinu.  Það er einstakt og hún hefði verið endalaust stolt af ykkur fyrir þá fegurð og samstöðu. 
 

Þessir tveir sálufélagar fylgdu afkomendum sínum eftir í hverju skrefi.  Það sem vakti áhuga afkomenda vakti áhuga þeirra og þau voru alvöru bakhjarlar. Alltaf. Líklega hefur engin íslensk amma mætt á jafnmargar kappaksturbrautir í heiminum til að styðja barnabarnið sitt! Sigurjóna fór vel með tímann sinn og gaf ekki öllu gaum.  En fólkið hennar, litla fjölskyldan var alltaf í fyrsta sæti og það vakti henni einlæga gleði alla tíð að vera til staðar fyrir fólkið sitt og einnig fólkið sem reyndist hennar fólki vel. Það þekkja vinir Vilborgar, Kristjáns Einars og Karls Magnúsar.  Allt er það þakkað í dag. 


Mig langar til að fá að flytja kveðju frá ömmustelpunni Ajöönu Arndísi en hún er búsett á Grænlandi, er komin að fæðingu og á því ekki heimangengt en segir:  ,,Amma lét manni alltaf líða eins og maður væri fullkomnasta manneskja í heimi. Alltaf þegar ég kom í Ásbúðina gaf hún mér risastórt og innilegt faðmlag og hafði einlægan áhuga á að vita hvað væri að gerast í mínu lífi og hvernig ég hefði það. Hún var alltaf svo stolt af okkur og passaði líka að við vissum það. Hennar staðfasta ást og samkennd hefur haft mikil áhrif á það hver ég er sem kona í dag og hún er stór áhrifavaldur á mín gildi í lífinu. Það langar mig að erfa mín börn að. Ég mun láta þau vita hversu magnaða langömmu þau eiga og hversu lánsöm þau eru að eiga hana sem verndarengil.”


Sigurjóna Sigurjónsdóttir var dóttir hjónanna Sigurjóns Jónssonar múrarameistari og Vilborgar Pálsdóttur, húsmóðir. Hún var fædd á Norðfirði þann 13. ágúst árið 1940 og fluttist með foreldrum sínum til Hafnarfjarðar þegar hún var fimm ára gömul.  Hún var næst yngst sex systkina en þau eru Guðrún, Margrét, Geir, Páll og Sigurður. 


Þótt þrettán ár skildu systurnar Sigurjónu og Margréti að í aldri, áttu þær náið og kærleiksríkt systrasamband alla tíð. Sigurjóna var líka náin foreldrum sínum og hún sinnti Vilborgu móður sinni af mikilli alúð á hennar efri árum.


Sigurjóna hóf skólagöngu sína hjá systrunum í Kató í Hafnarfirði, en að loknu gagnfræðaprófi í Flensborg lá leiðin norður yfir heiðar í húsmæðraskólann að Laugalandi í Eyjafirði, en þá var hún sautján ára gömul.  Sú skólavist reyndist örlagarík og þaðan snéri Sigurjóna ekki einungis til baka sem sú afburða húsmóðir og kokkur sem hún var, heldur sem ástfangin og trúlofuð ung kona. Það má segja  að sú ákvörðun að fara norður yfir heiðar hafi verið hennar mesta blessun og ekki síður Einars Karlssonar frá Akureyri. 

Það er gaman að rifja það upp að kynni þeirra hófust einfaldlega þannig að hún hentist í fang hans í orðsins fyllstu merkingu. Húsmæðraskólanemandinn var frábær dansari og dreif sig á dansleik í Freyvangi, en í miðri tjúttsveiflu missti dansherrann taki af hendi hennar með þeim afleiðingum að Einar sem sat við borð meiddur í fæti, fékk ungu konuna á ofsa hraða beint í fangið. Þar með var ekki aftur snúið og skömmu síðar fóru þau á sitt fyrsta stefnumót. Þar  hófst þeirra langi og farsæli lífsdans. Það er svo dýrmætt að rifja það upp að hvorki Alheimersjúkdómurinn með sinni gleymsku eða  hjólastólinn kom í veg fyrir það að þau dönsuðu sinn síðasta dans á þorrablóti á Hrafnistu aðeins hálfum mánuði áður en Sigurjóna kvaddi þennan heim. 


Það er líka mikilvægt að rifja upp hvað tónlist var ríkur þáttur í lífi Sigurjónu alla tíð. Hún fékk fyrsta gítarinn sinn aðeins sjö ára gömul og svo píanó þegar hún var tíu ára og lærði á píanó í mörg ár hjá Páli Kr. Pálssyni organista. Það var alltaf tónlist í kringum hana og á heimilinu brustu þau hjónin í dans af minnsta tilefni. Barnabörnin og barnabarnabörnin eiga öll minningar af sér að dansa við ömmu í Ásbúð.


En aftur að ástinni. Sigurjóna og Einar trúlofuðu sig 18 ára gömul og gengu í heilagt hjónaband á Akureyri þegar þau voru bæði 21 árs.  En brúðkaupsdagurinn var á milli afmælisdaganna þeirra 11. og 13. ágúst árið 1961.  Afkomendurnir hafa stundum grínast með það að einkadóttirinn Vilborg er fædd 10. maí árið 1962, sem sýni einstaka skipulagshæfileika hjá ættmóðurinni. 


Sigurjóna og Einar voru ekki bara hjón. Þau voru einstakir sálufélagar og lífsförunautar sem ræktuðu ástina í daglegu lifi og gleymdu aldrei kærustuparinu. Þau báru takmarkalausa virðingu fyrir hvort öðru og voru miklir trúnaðarvinir.  Þau ferðuðust saman til yfir fimmtíu landa, eins og heimskortið hennar  sýnir en þar hefur hún merkt hvern stað með títiprjón svo ekkert gleymdist úr stórri ferðasögu. 


Sigurjóna skráði fjölskyldusöguna í ljósmyndum alla tíð.  Það voru ekki bara teknar myndir yfir jól og áramót, heldur á öllum tímum.  Í þessum þúsundum mynda geymist lífsævintýri litlu fjölskyldunnar og þar endurspegluðust lífsgildi Sigurjónu svo vel.  Ástin og lífsgleðin.

Sigurjóna og Einar hófu búskap sinn á Akureyri eins og áður sagði en fluttu suður nokkrum árum síðar og Einar fór til sjós sem vélstjóri. Um tíma bjuggu þau í Sandgerði en svo lá leiðin til Hafnarfjarðar. Þar bjuggu þau þrjú til ársins 1974 þegar Einar hóf störf hjá Matvæla og landbúnaðarstofnun Sameinuðu þjóðanna. Um árabil bjuggu þau erlendis, í Brasilíu, Uruguay og á Möltu, auk þess sem starfið tók þau tímabundið til Perú, Túnis og víðar. 

Í þessum ólíku löndum hélt Sigurjóna heimili með miklum myndarbrag og sá um pappírsvinnu og skýrsluskrif fyrir Einar, skipulagði ferðalög, skólamál og margt annað sem til féll.  Hún var diplomati af Guðs náð, var snögg að grípa ný tungumál, átti auðvelt með að setja sig inn í ólíkar og framandi aðstæður og menningu, með afburða samskiptahæfileika og næmni á fólk og aðstæður.  Allt voru þetta svo mikilvægir eiginleikar og náðargjafir.  

Þau hjónin ákváðu snemma að verða ekki gömul í útlöndum og fluttu til Íslands árið 1982. Þá keyptu þau húsið í Ásbúðinni sem afkomendur tala um sem hjartað í fjölskyldunni. Við það byggðu þau fimmtíu fermetra garðstofu fyrir Sigurjónu og níutíu fermetra bílskúr fyrir Einar svo griðastaðurinn, “hjartað”, rúmaði áhugamálin ekki síður en fjölskylduna. Garðstofan sem Sigurjóna lagði mikla rækt við var stundum nefnd “litla Brasilía” og bananatrés-laufin sem kistuskreytingin liggur á koma þaðan. 

Þegar Vilborg var ung að árum starfaði Sigurjóna á skrifstofu Kaupfélags Hafnfirðinga og um tíma í verslun Kaupfélagsins í Garðabæ. Þetta var á tímum tvísetinna grunnskóla og hafði Sigurjóna þá reglu að vinna hálfan daginn og þá alltaf þann tíma þegar Vilborg var í skólanum svo hún gæti tekið á móti einkadótturinn þegar skóladeginum lauk. 

Skömmu eftir heimflutninginn hóf Sigurjóna störf á söluskrifstofu Arnarflugs og síðar í farskrárdeild Flugleiða, þar sem hún var til starfsloka. Um árabil var hún einnig virk í stjórn Interline, alþjóðafélags starfsmanna flugfélaga. Hún hafði mjög gaman af vinnunni sinni, þar sem samskiptahæfileikar og útsjónarsemi við lausn flókinna verkefna nýttist einstaklega vel. Svo vel að forstjóri fyrirtækisins nefndi í kveðjubréfi við starfslok að líklega hefðu yfirmönnum ekki borist eins mörg þakkarbréf eða símtöl vegna starfsmanns í sögu Icelandair. Og eitt sinn hafði yfirmaður íþróttadeildar Morgunblaðsins á orði við Vilborgu að öðrum eins ferðaskipuleggjanda hefði hann aldrei kynnst - ,,ég held að mamma þín eigi bara eftir að senda okkur á milli staða á reiðhjóli, því hún hefur ekki bara skipulagt flugin okkar, heldur leyst alls konar flækjur og sent okkur með rútum, lestum og ferjum!”  Og þetta var fyrir tíma internetsins. Sigurjónu þótti ekki bara gaman að starfa hjá flugfélögunum, henni þótti einfaldlega vænt um fyrirtækin og ekki síst samstarfsfólkið.

Sigurjóna tengdist afskaplega mörgum á lífsleiðinni og átti stóran kunningjahóp. Vinahópurinn var miklu minni og þannig vildi hún hafa það. Hún var sannur vinur vina sinna og gaf ríkulega af sér í formi tíma, umhyggju og athygli. Fólk sem komst einu sinni í þann hóp varð að vinum fyrir lífstíð.

Einar og afkomendurnir allir minnast þess hvað Sigurjóna var stolt kona. Hún bar svo mikla virðingu fyrir sjálfri sér, heimilinu sínu, ástvinum og störfunum sem hún tók að sér.  Hún ól alla sína upp í sjálfstrausti og sjálfsvirðingu og sú arfleið mun fylgja inn í framtíðina. En Sigurjóna og Einar eiga ekki bara barnabörnin þrjú á lífi heldur og langömmubörnin Kolbrúnu Camillu, Þórð Alexander, Emilíu Karen og Einar Bjarka. Svo kemur lítil lang ömmustelpa innan tíðar. Þá ber að nefna “ömmustelpuna” sem giftist inn í fjölskylduna, Völu Laufey,  eiginkonu Kristjáns Einars, sem átti einstakt samband við afa og ömmu í Ásbúð.

 Einar og Sigurjóna voru engin venjuleg afi og amma.  Þau voru virkir þátttakendur í lífi, uppeldi og áhugamálum barnabarnanna sinna alla daga meðan þau höfðu heilsu til.  Allt er það þakkað í dag. 

Lífið var í huga Sigurjónu dýrmæt gjöf og því átti að lifa í gleði og af alefli.  Hún var jákvæð, lausnamiðuð og kjörkuð kona sem þoldi hvorki nöldur eða slúður og sniðgékk einfaldlega fólk sem henni þótti neikvætt eða ómerkilegt.  Lífið var einfaldlega of dásamlegt til að eyða orku í leiðindi. Þetta lífsmottó er eitt af því sem afkomendur hennar eru afskaplega þakklátir fyrir að hafa fengið í arf. 

Kæru vinir, sorg ykkar er stór en Guð er stærri.  Það kenndi Sigurjóna ykkur.  Ég veit að minning hennar á eftir að vera ljós á vegi ykkar alla tíð. Sigurjóna, far þú í friði, friður Guðs þig blessi.  Hafðu þökk fyrir allt og allt. Amen.

Ástkær eigimaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi, Sveinbjörn Sigurðsson, tæknifræðingur, Skipalóni 6, Hafnarfriði, frá Vatnsenda í Ólafsfirði, lést á Vífilsstöðum 12. mars

Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju miðvikudaginn 20. mars klukkan 13.

Svein­björn Sig­urðsson fædd­ist á Vatns­enda í Ólafs­firði 13. fe­brú­ar 1935. Hann lést á Víf­ils­stöðum 12. mars 2024.

For­eldr­ar hans voru Odd­ný Sæ­unn Stef­áns­dótt­ir, f. 1908, d. 1973, og Sig­urður Ant­on Halls­son Esper, f. 1891, d. 1966.

Syst­ir hans er Emel­ía Sig­urðardótt­ir, f. 1939, gift Bergi Torfa­syni, f. 1937.

Upp­eld­is­systkini: Bára Sæ­munds­dótt­ir, f. 1924, d. 2015, Sveinn Sig­ur­jón Stef­áns­son, f. 1940, d. 1989, Stef­an­ía Stef­áns­dótt­ir, f. 1942, Anna Lilja Stef­áns­dótt­ir, f. 1944, d. 2012, Páll Gísli Stef­áns­son, f. 1946, d. 2006, Guðlaug S. Stef­áns­dótt­ir, f. 1947, d. 2003, Jó­hanna Lovísa Stef­áns­dótt­ir, f. 1948, og Sig­ur­rós Þór­leif Stef­áns­dótt­ir, f. 1950.

Svein­björn kvænt­ist þann 21. mars 1964 Vénýju Lúðvíks­dótt­ur, f. 7. ág­úst 1941, dótt­ur hjón­anna Lúðvíks Kristjáns­son­ar, f. 1911, d. 2000 og Helgu Proppé, f. 1910, d. 1989.

Börn þeirra eru: 1) Ein­ar, f. 1965, maki Ólöf Sig­urðardótt­ir, f. 1965. Börn þeirra: a) Sveinn Gauti, f. 1989, b) Þorkell, f. 1991, kvænt­ur Irmu Leinerte, f. 1988 og eiga þau dótt­ur­ina Hildu, f. 2021, c) Odd­ný Helga, f. 1995, í sam­búð með Þóri Erni Þóris­syni, f. 1995. 2) Helga Sæ­unn, f. 1966. Börn: a) Tjörvi Schiöth, f. 1991, í sam­búð með Karol­inu Kunceviciuté, b) Teit­ur Schiöth, f. 1993, í sam­búð með Ragn­hildi Jó­hönnu Júlí­us­dótt­ur, f. 1988 og c) Elísa­bet Véný Schiöth, f. 2005. 3) Stefán, f. 1973, maki Geir­laug Jó­hanns­dótt­ir, f. 1976. Börn þeirra: a) Íris Líf, f. 2001, gift Al­fredo Xa­vier Gu­evara Paz og eiga þau dótt­ur­ina An­ast­as­íu Líf, f. 2021, b) Axel, f. 2003 og c) Svein­björn Andri, f. 2007.

Svein­björn var fædd­ur og upp­al­inn á Vatns­enda í Ólafs­firði og var hann ætíð mik­ill Ólafs­firðing­ur þó hann hafi flutt ung­ur maður suður til Reykja­vík­ur. Svein­björn gekk í barna- og iðnskóla Ólafs­fjarðar. Hann lauk sveins­prófi í húsa­smíði árið 1958 og tók meist­ara­próf í því fagi 1964. Lauk námi í bygg­inga­tækni­fræði frá Trond­heim tekn­iske skole árið 1961. Að námi loknu starfaði hann á teikni­stofu Bárðar Daní­els­son­ar. Hann hóf störf sem tækni­fræðing­ur við bygg­ingu ál­vers­ins í Straums­vík 1967 og starfaði þar í 34 ár eða til árs­ins 2003. Þar sá hann um viðhald, ný­bygg­ing­ar og allt lagna­kerfið á ál­verslóðinni. Einnig starfaði hann sjálf­stætt við teikn­ing­ar á íbúðar- og at­vinnu­hús­næði og við bygg­inga­eft­ir­lit.

Svein­björn flutti í Hafn­ar­fjörð 1965 og bjó þar alla tíð eft­ir það. Hann teiknaði og byggði hús fyr­ir fjöl­skyld­una á Miðvangi 116 í Hafnar­f­irði. Svein­björn hafði alltaf sterka teng­ingu við heima­hag­ana í Ólafs­firði og árið 1997 keypti hann íbúð við Aðal­götu á Ólafs­firði. Upp frá því dvaldi hann mikið í Ólafs­firði. Svein­björn naut út­vist­ar við fjall­göng­ur og var hann í nokkr­um ferðahóp­um sem ferðuðust um landið bæði ak­andi og gang­andi.

Útför Svein­bjarn­ar er gerð frá Hafn­ar­fjarðar­kirkju í dag, 20. mars 2024, klukk­an 13.

Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma
lést þann 7.mars á hjúkrunarheimilinu Hrafnistu, Boðaþingi. 

Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju fimmtudaginn 4.apríl

Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma, Áslaug Gísladóttir, lést á líknardeild Landspítalans þann 29. feb. síðastliðinn

Útför Áslaugar fer fram frá Fríkirkunni í Reykjavík, mið. 13. mars kl. 11:00. 

Streymt verður frá útförinni á eftirfarandi slóð: https://ffm.link/aslaug

Áslaug Gísladóttir fæddist í Reykjavík þann 10. janúar 1956. Hún lést í faðmi fjölskyldunnar á líknardeild Landspítalans í Kópavogi þann 29. febrúar 2024.

Foreldrar Áslaugar voru Dagmar G. Guðmundsdóttir, f. 27. mars 1915, d. 27. ágúst 1985 og Gísli N. Guðmundsson, f. 31.12. 1912, d. 19. desember 2009. Systir Áslaugar er Auður Gísladóttir f. 9. júlí 1950.

Eftirlifandi eiginmaður Áslaugar er Guðmundur Ægir Jóhannsson, f. 23. mars 1951. Eldri sonur Áslaugar er Margeir Steinar Ingólfsson, f. 15. ágúst 1974 (maki: Karen Grétarsdóttir) og yngri sonur er Gísli Steinar Ingólfsson (eiginkona: Sesselja Sigurðardóttir). Barnabörn eru sex talsins á aldrinum 2-21 árs (Tristan Ari, Sindri, Krummi Arnar, Móheiður, Emma Sóley og Jökull Ari).

Áslaug fæddist í Reykjavík og var nokkurra daga gömul tekin í fóstur af foreldrum sínum, Gísla og Dagmar sem ólu hana upp. Áslaug gekk í Álftamýrarskóla áður en hún lærði starf bankastarfsfólks. Alla sína starfsævi vann hún hjá Landsbanka Íslands.

Áslaug og Guðmundur áttu heimili í Gerðhömrum 3 í Grafarvogi, sem og á Spáni þar sem þau dvöldu langtímum saman með vinum og/eða fjölskyldu. 

Útför hennar fer fram frá Fríkirkunni í Reykjavík, 13. mars 2024 kl. 11:00.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Minningin lifir

Tilkynna andlát

Nýjar minningarsíður

Ólafur Sveinsson

Að hverju þarf að huga?

Spurt og svarað

Sirrý tekur viðtal við Sólveig Arnarsdóttur

Útfararþjónustur komnar á þjónustusíðuna

Viltu skrifa minningargrein?

Gjöf til þjóðar

Skráðu þig á póstlista Minningar.is